NO NÚMERO 13

- Ola, desculpa, para aquí o trece?

A beleza da moza deixoume medio atordoado.

- eeeeeh.... si, si claro. O trece, si...

- Grazas!!!

Ao cabo duns minutiños chega o autobús. A moza sobe a escadiña e tras dela subo eu tamén.

Sento ao seu carón. Presentámonos. Estuda filosofía, eu filoloxía inglesa.

Pasamos a noite xuntos... e as vacacións...

Unha vez rematados os estudos atopamos os dous axiña traballo. Ela de profesora, eu nunha editorial. Viñemos para Pontevedra, a cidade na que sempre soñara vivir.

- Ei!!!  Rapaz!!!

Acordo pasmado de todo. É o condutor do autobús falándome a través da porta aberta.

- Que? Se non pensas subir deixa logo que o fagan os que están detrás túa.

- Ehhhh!  Si, claro que si, perdoa... Si, xa subo...

O autobús vai case cheo, non teño onde sentar. As caras de sempre neste número nove que me há levar á miña casa.

No número trece subira aquela moza. Mágoa que non fose o meu número. (*)

* Este microrrelato presenteino á segunda edición do concurso organizado pola librería Aira das Letras de Allariz.